Nettene har byrja å bli lange og kulda har satt inn. På Sola sitt Pia Tjelta med heile kroppen sin.
– Sjå, no raskar reven over isen, utløysar ho. Men det er korkje is eller rev ute. I julestrida har Solas favorittskådespelar rømd ned i skjul på hytta attom Stavanger flyplass, der kor veien slyngjar seg i skogens eventyr. Det er snart julekveld i skogen, fjernt frå medias ståk og larm.
– Eg er “fed up” med maset om nakenscenane. Sexobjekt… det er liksom ikkje meg. Eg har aldri vore den som har vist meg fram, støtar ho ut.
Tjelta sitt og kosar seg i gyngestolen sin. På stolryggen har ho hengd jakka si. Sjølv om frostrøyken sett seg på ruta, fyrar ho ikkje opp i oven.
– Det er frykteleg varmt her, er det ikkje? Ho tek av seg gensaren.
– Eg har vaska golvet og børi ved, så sokkane blei klamde. Eg tek dei av óg, pesar ho.
I haust har ho spelt i serien “Hunter” på NRK, saman med sambuar Mads Ousdal og
Ane Dahl Torp.
– Eg og Mads, me barberar oss i alle høve. Det gjer ikke Ane. Ho har stubbar langt nedpå leppane, slikkar ho seg om munnen. Gillette-lukta riv såleis i nasa, at me må pussa ho.
– Orsak, seier me og registrerar at hu har tatt av seg beltet medan me pussa.
Nett då stoppar 5B utanfor hytta. Snart går hyttedøra opp, og sambuar og medskuespillar Mads Ousdal kjem inn.
– Så kaldt det er her. Eg går ut og ber ved, stammar Ousdal med jublande røst. – Du burde ha tent tusen juleljos. Med duft.
– Når det er vind og sno, vert han alltid så kald på nasa, kjem det bakfrå. Me snur oss mot Pia, ho har dradd av seg buksa.
– Oi sann, eg trudde det var Varg Veum, så eg var kanskje litt rask med buksa der.
– Så du trudde det var Trond Espen Seim som kom?
– Ja, han har kome før han, bit Tjelta seg i leppa.
– Men til slutt gjekk han lei. Han nesten trua meg: Eg hentar katten viss du ikkje held opp, når katten kommer skal det nok bli stopp, mjaua han. Så då vart det slut på musevisa, og eg fekk kjeraste i staden. Eg var naken me han óg på TV i haust forresten. NRK sendar han i reprise på nett. Skal me sjå? Klippa er nesten som ein julegrøt. God og søt.
Ho spring for å henta PCen sin. Når ho kjem att har den gamle t-skjorta blitt tatt av
så trist på låven julekveld.
– Skulle tru eg var i overgangsalderen, glinsar ho.
– Dette må vere ein varm desember.
Me takkar nei til nettklippa og konstaterer at sjølv om det ikkje er snø, er det vel ikkje sumar heller.
– Men desse klippa du refererar til, korleis har dei påvirka livet ditt?
– Alstå, eg er vel ingen helgen; Santa Lucia, dreit oppi lia, det er meir meg. Eg stillar meg naken for det livet tilbyr, seiar ho, og klappar i henda, syngjer og ler. Så glad er ho. Mads Ousdal kikkar inn døra, svingar seg i kretsen og neiar.
– Kan nokon hjelpa meg å løfta ned eit vinterdekk? Me blir med ut.
– Eg treng eigentleg ikkje hjelp, kviskrar han, men eg ville seie at naturen kanskje har inntatt stova når dykk går inn att. Om de skjønar. Og med det stig me inn att i hytta. I stolen gyngar ho, utan ein tråd. Ho rekkar oss no med glede sin hand, og vil me skal rekka den annen, og knyta kjærleikens heilage band.
– Derpå sprikar eg med beina, er det nokon som vil inn? nynnar ho lengselsfullt til melodien av ei kjend julevise.
Me stikk over sjø og land. Sambuaren stikk hovudet inn nok ein gong og ristar litt.
– Eg dansar heller rundt om ein enebærbusk. Eg vil laga julegøy og gå på ball igjen, seiar familiens sorte får.
-Du veit, jula varer jo heilt til påske!
(Men det er ikkje sant, for mellom der så kjem fasten (fleibede.anm.))
Me tek siste 5B heim.
Tekst&bilete: fluffy&beeps